Labhair Eileen Dunne faoin scéal is mó a chuir isteach uirthi le linn a gairme 42 bliain, tar éis di a fhógairt go mbeidh sí le dul ar scor.
D’fhógair an láithreoir RTÉ go raibh sí ag dul ar scor, beo ar an aer tar éis di a chlár deiridh a chur i láthair den Nuacht ar naoi a chloig ar Dé Sathairn, 19 Samhain.
Anois, tá sé ráite aici le Brendan O’Connor, ar RTÉ Raidió a hAon, gur bhraith sí go raibh sé in am di imeacht.
‘Ní raibh mé ag iarraidh an scéal a insint,’ a dúirt Eileen. ‘Bhí mé beagán trína chéile leis an bhfreagra a tháinig ar an scéala go raibh mé ag dul ar scor.
‘Táim fós ag plé le ríomhphoist agus téacsanna, agus níor thosaigh mé ag breathnú ar na litreacha nó na cártaí go fóill.’
Cé go bhfuil cáil ar Eileen as an nuacht a léamh go suaimhneach ar feadh a saoil, labhair sí freisin faoin scéal ba mhó a chuir isteach uirthi – Sléacht Dunblane i 1996, nuair a lámhaigh agus mharaigh fear gunnaí 16 leanaí óga agus múinteoir i giomnáisiam scoile, roimh a lámhach féin.
‘Ba é an scéal is mó a chuaigh i bhfeidhm orm ná an sléacht i Dunblane – an fear a chuaigh isteach sa scoil agus a scaoil urchair ar na páistí ar fad,’ a dúirt Eileen.
Bhí mé díreach tar éis a bheith ina mháthair mé féin. Chuaigh sé sin i bhfeidhm orm ar bhealach nach raibh tionchar ag rud ar bith eile orm roimhe sin.’
Labhair Eileen freisin faoina cinneadh dul ar scor bliain sula mbeadh uirthi éirí as ag 65 bliain d’aois – ós rud é go meastar iriseoirí RTÉ mar sheirbhísigh phoiblí – ag rá go raibh sí réidh ar feadh cúpla bliain sular chinn sí é a dhéanamh ag 64 bliain d’aois.
‘Shocraigh mé gur cheart dom dul,’ a dúirt sí le Brendan.
‘Tá a fhios agam go raibh ar roinnt de mo chomhghleacaithe dul ar scor ag 65 bliain d’aois agus nach raibh siad réidh. Ach táim réidh. Beagnach chuaigh mé ar scor cúpla bliain ó shin, ach ní rinne mé é sa deireadh. Tá áthas orm anois gur fhan mé agus gur oibrigh mé trí COVID, ach anois táim réidh.
‘Tá mé ag féachaint freisin ar chairde atá caillte againn nó atá tinn, agus mar sin ba mhaith liom dul amach agus beagán taistil a dhéanamh agus dul go dtí an amharclann agus chuig ceolchoirme.
‘Ní bheidh orm a rá go deo arís nach féidir liom dul aon áit mar tá mé ag obair.’
Maidir lena lá deiridh, dúirt Eileen, cé gur dúirt sí lena comhoibrithe gan a rá le haon duine go raibh sí ag dul ar scor, d’admhaigh sí go raibh sí mothúchánach nuair a léigh sí a tuairisc dheireanach.
‘Dá mbeadh a fhios ag daoine roimh ré, bheadh deacrachtaí agam,’ a dúirt sí. ‘Dúirt mé leo go léir gan a rá le duine ar bith, thug mé rabhadh dóibh.’
I ndiaidh a clár deiridh, d’admhaigh Eileen go raibh sé in am slán a fhágáil, ag rá ‘Seo an feasachán deiridh atá agam tar éis 42 bliain ag obair don eagraíocht iontach seo. Agus ní raibh mé ach chomh maith agus a bhí na daoine a thacaíonn liom.
‘Cúpla míle buíochas – le mo theaghlach, agus leis na meantóirí a chabhraigh liom agus a chothaigh mé. Do mo chomhghleacaithe iontacha os comhair agus taobh thiar de na ceamaraí. Gan trácht ar ‘wardrobe’ agus ‘make-up’.
‘Agus sibhse, an lucht féachana. Go raibh maith agaibh as an tacaíocht, go háirithe le linn na mblianta crua COVID sin. Onóir agus pribhléid a bhí ann.
‘Feicfidh mé ar an taobh eile sibh.’
Bí ar an gcéad duine a léann an Nuacht is déanaí i nGaeilge, leis an gclúdach is fearr ar chúrsaí reatha, Siamsaíocht bhríomhar agus Spórt.
